Maandag

Het is maandag als ik dit schrijf. Gewoon een maandag. Er gebeurden niet echt noemenswaardige dingen. Vroeg in de ochtend gesport. Ik heb gewerkt. De zon scheen. Een paar vergaderingen gehad. Treinkaartje gekocht. Hotel geboekt. En een wandeling door Londen gemaakt. Het was geen maandag waarop ik hoorde dat Tien Keer Met Pensioen een bestseller is geworden. Het was ook geen maandag waarop ik ging trouwen. Waarom vertel ik dit?

We zijn zo vaak bezig met grootste dingen die morgen of verder in de toekomst staan te gebeuren. Een bruiloft. Een examen. Een pensioen. Dat we vergeten dat vandaag ook een dag is om blij mee te zijn. Om dankbaar voor te zijn. Om van te genieten. Dus ondanks dat er geen grootste dingen zijn gebeurd op mijn maandag, was het een heerlijke dag. Een dag die deel uitmaakt van een groter geheel, een imposant schilderij wellicht.

Je leven is een schilderij, maar je leeft in een pixel

Bovenstaande afbeelding komt van de blog Wait But Why van Tim Urban. Hij schreef een artikel waar ik vaak aan terugdenk op (maan)dagen die niet echt noemenswaardig waren, dagen die je over een paar jaar misschien zelfs bent vergeten. Het gaat over het feit dat wij mensen de impact van toekomstige events grandioos overschatten. Daardoor vergeten we dat ook deze maandag een belangrijk onderdeel van het prachtige plaatje van ons leven is.

Dat Tim zijn artikel over pixels vrijgesteld van huur in mijn hoofd leeft, zorgt ervoor dat ik ook op deze maandag even stilsta bij alle mooie dingen die er zijn gebeurd. Want voor je het weet is het dinsdag. Maar die wordt vast fantastisch.